1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 2 – zbrodnia i kara Czuwających.

W poprzednim artykule poświęconym Księdze Czuwających skupiłem się na kilku wybranych, istotnych tematach tej księgi: babilońskim pochodzeniu zarówno motywu upadłych aniołów, jak i pierwowzoru siódmego biblijnego patriarchy. Opowiedziałem o tym, jak Czuwający przynieśli ludzkości zakazaną wiedzę: metalurgię, kosmetyki i magię, i o tym, jak żydowski

Ugarit. Aqhat (i Danel). Mitologia kananejska cz. 9

Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.

Ugarit. Król Keret (lub Kirta). Mitologia kananejska cz. 8

Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również

Ugarit. Cykl Baala, cz. 3 Baal i Mot. Mitologia kananejska cz. 7

Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych

Ugarit. Cykl Baala, cz. 2 Pałac Baala. Mitologia kananejska cz. 6.

Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza

ugarit

Ugarit. Cykl Baala, cz. 1 Baal i Jam. Mitologia kananejska cz. 5.

W poprzednich artykułach z tego cyklu nieco nadużyłem jednego, ważnego pojęcia. Nazwałem ten cykl „Mitologia kananejska”, tymczasem w kolejnych artykułach uważny czytelnik z pewnością dostrzegł, że… nie napotkał żadnych mitów. Były imiona bogów, ich funkcje, wspomnienia epigraficzne, ikonografia, szkalujące ich opowieści biblijne.

Pan Bliźniaczego Plemienia: Qaus, bóg Edomu. Mitologia kananejska, cz. 4.

Na południe od ziem Izraela i Judy rozciągał się inny kraj: bardziej pustynny, mniej życzliwy dla ludzi. Znaczną jego część stanowiła sławna pustynia Negew. To tu miał osiedlić się brat bliźniak Izraela, Ezaw, eponim twardego ludu Edomu. Nazwa tej krainy, “czerwony”, odnosi się

Bogowie Najeźdźców zza Morza: bóstwa Filistynów. Mitologia kananejska, cz. 3.

Filistyni osiedlili się w Palestynie pod koniec XIII wieku p.n.e., na fali najazdów tzw. Ludów Morza. Wtedy to zakończyła się pewna epoka w historii ówczesnego świata; niemal powszechna katastrofa dotknęła większość wielkich bliskowschodnich cywilizacji. Wielkie imperium Hetytów upadło, aby nigdy już więcej nie

Król zza Jordanu: Milkom, bóg Ammonu. Mitologia kananejska, cz. 2.

Ammonici byli sąsiadami Izraela zza Jordanu i Moabu od północy, żyjącymi na pasie dość urodzajnej i otwartej przestrzeni między Rzeką a pustynią. Ich plemienne państwo rozkwitało mniej więcej w latach 1000-500 p.n.e., i współdzieliło wiele elementów wspólnych z innymi krajami ówczesnego starożytnego Lewantu. Dotyczyło to zwłaszcza tamtejszej religii.

Najczęściej czytane

1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 2 – zbrodnia i kara Czuwających.

W poprzednim artykule poświęconym Księdze Czuwających skupiłem się na kilku wybranych, istotnych tematach tej księgi: babilońskim pochodzeniu zarówno motywu upadłych aniołów, jak i pierwowzoru siódmego biblijnego patriarchy. Opowiedziałem o tym, jak Czuwający przynieśli ludzkości zakazaną wiedzę: metalurgię, kosmetyki i magię, i o tym, jak żydowski

Ugarit. Aqhat (i Danel). Mitologia kananejska cz. 9

Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.

Ugarit. Król Keret (lub Kirta). Mitologia kananejska cz. 8

Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również

Ugarit. Cykl Baala, cz. 3 Baal i Mot. Mitologia kananejska cz. 7

Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych

Ugarit. Cykl Baala, cz. 2 Pałac Baala. Mitologia kananejska cz. 6.

Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza

ugarit

Ugarit. Cykl Baala, cz. 1 Baal i Jam. Mitologia kananejska cz. 5.

W poprzednich artykułach z tego cyklu nieco nadużyłem jednego, ważnego pojęcia. Nazwałem ten cykl „Mitologia kananejska”, tymczasem w kolejnych artykułach uważny czytelnik z pewnością dostrzegł, że… nie napotkał żadnych mitów. Były imiona bogów, ich funkcje, wspomnienia epigraficzne, ikonografia, szkalujące ich opowieści biblijne.

Pan Bliźniaczego Plemienia: Qaus, bóg Edomu. Mitologia kananejska, cz. 4.

Na południe od ziem Izraela i Judy rozciągał się inny kraj: bardziej pustynny, mniej życzliwy dla ludzi. Znaczną jego część stanowiła sławna pustynia Negew. To tu miał osiedlić się brat bliźniak Izraela, Ezaw, eponim twardego ludu Edomu. Nazwa tej krainy, “czerwony”, odnosi się

Bogowie Najeźdźców zza Morza: bóstwa Filistynów. Mitologia kananejska, cz. 3.

Filistyni osiedlili się w Palestynie pod koniec XIII wieku p.n.e., na fali najazdów tzw. Ludów Morza. Wtedy to zakończyła się pewna epoka w historii ówczesnego świata; niemal powszechna katastrofa dotknęła większość wielkich bliskowschodnich cywilizacji. Wielkie imperium Hetytów upadło, aby nigdy już więcej nie

Król zza Jordanu: Milkom, bóg Ammonu. Mitologia kananejska, cz. 2.

Ammonici byli sąsiadami Izraela zza Jordanu i Moabu od północy, żyjącymi na pasie dość urodzajnej i otwartej przestrzeni między Rzeką a pustynią. Ich plemienne państwo rozkwitało mniej więcej w latach 1000-500 p.n.e., i współdzieliło wiele elementów wspólnych z innymi krajami ówczesnego starożytnego Lewantu. Dotyczyło to zwłaszcza tamtejszej religii.