Po podboju Babilonu perski król Cyrus wydał sławny dekret. Zezwalał w nim uprowadzonym niegdyś Judejczykom na powrót do ojczyzny i odbudowę sanktuarium swojego bóstwa: “drugą świątynię”. Treść tego dekretu – trudno powiedzieć, czy takie było jego oryginalne brzmienie – przekazuje
https://vridar.org/2020/11/03/how-the-story-of-solomon-emerged-from-assyrian-and-babylonian-elites-part-4/ Mój pierwotny pomysł na pojedynczy post rozrósł się teraz do czterech. Czas zakończyć wyjaśnieniem Russella Gmirkina na temat związku między narracją o Salomonie a asyryjskimi zapisami o podbojach Salmanasara z IX wieku i późniejszymi (VIII-wiecznymi) asyryjskimi relacjami budowlanymi. Ścisła
Kontynuuję wywód Russella Gmirkina zawarty w jego “Berossus and Genesis, Manetho and Exodus”. Autor wskazuje tam na wielość paraleli zawartych w Babyloniace Berossosa oraz w Księdze Rodzaju – co jego zdaniem sugeruje, że autor Genesis tworząc swój tekst znał, odnosił
Solomon’s Palace and Temple as Re-worked Assyrian Accounts — part 3 Jednym z głównych zadań historyka jest porównywanie i zestawianie źródeł. Jeśli różne źródła świadczą niezależnie o tym samym zjawisku, to wiarygodność historyczna tego zjawiska zostaje znacznie zwiększona. W ten
Kolejna część Apokalipsy Zwierząt przenosi nas w czasy historyczne: okres rozproszenia Izraela między narodami. Związek z narracją biblijną urywa się i od tego momentu badacz ma przed sobą niełatwe zadanie zinterpretowania treści Apokalipsy i znalezienia jej związku z historyczną rzeczywistością Judei V czy IV wieku
W tym cyklu artykułów ukończymy analizę rozdziału Russella Gmirkina ‘Salomon’ (Shalmaneser III) and the Emergence of Judah as an Independent Kingdom, odnosząc się do jego poglądu, że dzieje Salomona, o których czytamy w 1 Księdze Królewskiej, pochodzą z zapisów asyryjskiego
W poprzednim poście zauważyliśmy, że biblijna narracja przypisuje królestwu Salomona te same granice, co późniejszemu imperium asyryjskiemu 150 lat po Salomonie, którego królem był wówczas jego imiennik – Salmanaser III. Salomon panował nad wszystkimi królestwami od rzeki Eufrat do ziemi
Mierząc hipotezy według ich zdolności wyjaśniającej. Można by od razu zastanowić się, w jaki sposób, gdyby takie grupy były prawdziwymi esseńczykami, ludzie tacy jak Filon i Józef Flawiusz, stanowiący część judejskiego establishmentu, jak można sobie wyobrazić, i całkiem zadomowieni w
Interpretując esseńczyków u Pliniusza Pliniusz Starszy (23-79 n.e.), Gaius Plinius Secundus, był pod wieloma względami inną postacią niż Filon. Urodzony w zamożnej rodzinie ekwickiej, stał się klasycznym przykładem ekwickiej aktywności i osiągnięć. Był wyuczony i praktykował prawo, ale także spędził wiele
Oto ostatni z moich trzech postów, w których zagłębiam się w kwestię tego, czy Piotr mógł lub mógł napisać księgi, które teraz nazywamy 1 i 2 Listem Piotra, skomponowane w języku greckim przez kogoś biegłego w greckiej kompozycji. ************************************************************************************** Nie
Po podboju Babilonu perski król Cyrus wydał sławny dekret. Zezwalał w nim uprowadzonym niegdyś Judejczykom na powrót do ojczyzny i odbudowę sanktuarium swojego bóstwa: “drugą świątynię”. Treść tego dekretu – trudno powiedzieć, czy takie było jego oryginalne brzmienie – przekazuje
https://vridar.org/2020/11/03/how-the-story-of-solomon-emerged-from-assyrian-and-babylonian-elites-part-4/ Mój pierwotny pomysł na pojedynczy post rozrósł się teraz do czterech. Czas zakończyć wyjaśnieniem Russella Gmirkina na temat związku między narracją o Salomonie a asyryjskimi zapisami o podbojach Salmanasara z IX wieku i późniejszymi (VIII-wiecznymi) asyryjskimi relacjami budowlanymi. Ścisła
Kontynuuję wywód Russella Gmirkina zawarty w jego “Berossus and Genesis, Manetho and Exodus”. Autor wskazuje tam na wielość paraleli zawartych w Babyloniace Berossosa oraz w Księdze Rodzaju – co jego zdaniem sugeruje, że autor Genesis tworząc swój tekst znał, odnosił
Solomon’s Palace and Temple as Re-worked Assyrian Accounts — part 3 Jednym z głównych zadań historyka jest porównywanie i zestawianie źródeł. Jeśli różne źródła świadczą niezależnie o tym samym zjawisku, to wiarygodność historyczna tego zjawiska zostaje znacznie zwiększona. W ten
Kolejna część Apokalipsy Zwierząt przenosi nas w czasy historyczne: okres rozproszenia Izraela między narodami. Związek z narracją biblijną urywa się i od tego momentu badacz ma przed sobą niełatwe zadanie zinterpretowania treści Apokalipsy i znalezienia jej związku z historyczną rzeczywistością Judei V czy IV wieku
W tym cyklu artykułów ukończymy analizę rozdziału Russella Gmirkina ‘Salomon’ (Shalmaneser III) and the Emergence of Judah as an Independent Kingdom, odnosząc się do jego poglądu, że dzieje Salomona, o których czytamy w 1 Księdze Królewskiej, pochodzą z zapisów asyryjskiego
W poprzednim poście zauważyliśmy, że biblijna narracja przypisuje królestwu Salomona te same granice, co późniejszemu imperium asyryjskiemu 150 lat po Salomonie, którego królem był wówczas jego imiennik – Salmanaser III. Salomon panował nad wszystkimi królestwami od rzeki Eufrat do ziemi
Mierząc hipotezy według ich zdolności wyjaśniającej. Można by od razu zastanowić się, w jaki sposób, gdyby takie grupy były prawdziwymi esseńczykami, ludzie tacy jak Filon i Józef Flawiusz, stanowiący część judejskiego establishmentu, jak można sobie wyobrazić, i całkiem zadomowieni w
Interpretując esseńczyków u Pliniusza Pliniusz Starszy (23-79 n.e.), Gaius Plinius Secundus, był pod wieloma względami inną postacią niż Filon. Urodzony w zamożnej rodzinie ekwickiej, stał się klasycznym przykładem ekwickiej aktywności i osiągnięć. Był wyuczony i praktykował prawo, ale także spędził wiele
Oto ostatni z moich trzech postów, w których zagłębiam się w kwestię tego, czy Piotr mógł lub mógł napisać księgi, które teraz nazywamy 1 i 2 Listem Piotra, skomponowane w języku greckim przez kogoś biegłego w greckiej kompozycji. ************************************************************************************** Nie
Napisaliśmy dotychczas
Krótko o nas
Testimonia to blog poświęcony tematyce biblijnej oraz historii i literaturze wczesnego chrześcijaństwa w oparciu o metodę historyczno-krytyczną. Naszym celem jest popularyzacja wiedzy uczonych badaczy.
© 2021 Testimonia.pl | Polityka Prywatności