site-logo
inskrypcja

Bogowie Fenicji. Mitologia kananejska, cz. 12.

W poprzednim artykule poznaliśmy królewską parę „fenickiego panteonu”: Baala Niebios oraz Astarte. Piszę „fenicki panteon” w cudzysłowie, bo trudno mówić o istnieniu jakiejś sformalizowanej grupy bogów, związanej więziami mitycznych zależności. W tym artykule, dla odmiany, rzeczywiście sięgniemy do fenickich mitów

Mitologia kananejska

Naczelni bogowie Fenicjan, Mitologia kananejska, cz. 11

Już Homer zna i identyfikuje Fenicjan jako odrębną nację, kiedy pisze w Iliadzie 23.740-745: Teraz dla szybkobiegaczy Pelida wyznaczył nagrody –Krater ze srebra wykuty, który sześć miar mógł pomieścićW sobie, a piękną robotą przewyższał, co kiedykolwiekByło na świecie; sydońscy mistrzowie

Henoch

1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 3 – Prorok z Galilei

Kontynuując cykl artykułów o Etiopskim Henochu, chcę poruszyć tutaj temat pochodzenia tej księgi: mianowicie przedstawić Czytelnikom argumenty przemawiające za tym, że ta właśnie księga, jak również inne, pokrewne jej pisma żydowskie epoki hellenistycznej, powstały na Północy: w Galilei lub jej

Ugarit. Listy bogów i inne teksty religijne. Mitologia kananejska cz. 10

W kilku poprzednich artykułach przybliżyłem Czytelnikowi główne teksty epickie ze starożytnego miasta Ugarit. Były to: cykl Baala, epos o Kerecie, epos o Aqhacie. Te trzy najdłuższe i najlepiej zachowane teksty pokazały nam dramaty boskiego świata z Kanaanu epoki brązu. Poznaliśmy głównych bohaterów panteonu: ojca

Mojżesz na tronie Boga: Ezechiel Tragik i jego Eksagoge.

Gdzieś pomiędzy końcem trzeciego a początkiem pierwszego wieku p.n.e. pewien żydowski intelektualista imieniem Ezechiel stworzył hellenistyczny dramat o dramatycznych wydarzeniach z przeszłości swojego ludu. Napisał go prawdopodobnie w Aleksandrii, ówczesnym centrum żydowskiego życia kulturalnego. Utwór nazywał się Eksagoge, czyli Wyprowadzenie. Opowiadał

1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 2 – zbrodnia i kara Czuwających.

W poprzednim artykule poświęconym Księdze Czuwających skupiłem się na kilku wybranych, istotnych tematach tej księgi: babilońskim pochodzeniu zarówno motywu upadłych aniołów, jak i pierwowzoru siódmego biblijnego patriarchy. Opowiedziałem o tym, jak Czuwający przynieśli ludzkości zakazaną wiedzę: metalurgię, kosmetyki i magię, i o tym, jak żydowski

Ugarit. Aqhat (i Danel). Mitologia kananejska cz. 9

Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.

Ugarit. Król Keret (lub Kirta). Mitologia kananejska cz. 8

Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również

Ugarit. Cykl Baala, cz. 3 Baal i Mot. Mitologia kananejska cz. 7

Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych

Ugarit. Cykl Baala, cz. 2 Pałac Baala. Mitologia kananejska cz. 6.

Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza

Najczęściej czytane
inskrypcja

Bogowie Fenicji. Mitologia kananejska, cz. 12.

W poprzednim artykule poznaliśmy królewską parę „fenickiego panteonu”: Baala Niebios oraz Astarte. Piszę „fenicki panteon” w cudzysłowie, bo trudno mówić o istnieniu jakiejś sformalizowanej grupy bogów, związanej więziami mitycznych zależności. W tym artykule, dla odmiany, rzeczywiście sięgniemy do fenickich mitów

Mitologia kananejska

Naczelni bogowie Fenicjan, Mitologia kananejska, cz. 11

Już Homer zna i identyfikuje Fenicjan jako odrębną nację, kiedy pisze w Iliadzie 23.740-745: Teraz dla szybkobiegaczy Pelida wyznaczył nagrody –Krater ze srebra wykuty, który sześć miar mógł pomieścićW sobie, a piękną robotą przewyższał, co kiedykolwiekByło na świecie; sydońscy mistrzowie

Henoch

1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 3 – Prorok z Galilei

Kontynuując cykl artykułów o Etiopskim Henochu, chcę poruszyć tutaj temat pochodzenia tej księgi: mianowicie przedstawić Czytelnikom argumenty przemawiające za tym, że ta właśnie księga, jak również inne, pokrewne jej pisma żydowskie epoki hellenistycznej, powstały na Północy: w Galilei lub jej

Ugarit. Listy bogów i inne teksty religijne. Mitologia kananejska cz. 10

W kilku poprzednich artykułach przybliżyłem Czytelnikowi główne teksty epickie ze starożytnego miasta Ugarit. Były to: cykl Baala, epos o Kerecie, epos o Aqhacie. Te trzy najdłuższe i najlepiej zachowane teksty pokazały nam dramaty boskiego świata z Kanaanu epoki brązu. Poznaliśmy głównych bohaterów panteonu: ojca

Mojżesz na tronie Boga: Ezechiel Tragik i jego Eksagoge.

Gdzieś pomiędzy końcem trzeciego a początkiem pierwszego wieku p.n.e. pewien żydowski intelektualista imieniem Ezechiel stworzył hellenistyczny dramat o dramatycznych wydarzeniach z przeszłości swojego ludu. Napisał go prawdopodobnie w Aleksandrii, ówczesnym centrum żydowskiego życia kulturalnego. Utwór nazywał się Eksagoge, czyli Wyprowadzenie. Opowiadał

1 Księga Henocha, wprowadzenie do lektury, cz. 2 – zbrodnia i kara Czuwających.

W poprzednim artykule poświęconym Księdze Czuwających skupiłem się na kilku wybranych, istotnych tematach tej księgi: babilońskim pochodzeniu zarówno motywu upadłych aniołów, jak i pierwowzoru siódmego biblijnego patriarchy. Opowiedziałem o tym, jak Czuwający przynieśli ludzkości zakazaną wiedzę: metalurgię, kosmetyki i magię, i o tym, jak żydowski

Ugarit. Aqhat (i Danel). Mitologia kananejska cz. 9

Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.

Ugarit. Król Keret (lub Kirta). Mitologia kananejska cz. 8

Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również

Ugarit. Cykl Baala, cz. 3 Baal i Mot. Mitologia kananejska cz. 7

Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych

Ugarit. Cykl Baala, cz. 2 Pałac Baala. Mitologia kananejska cz. 6.

Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza