Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.
Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również
Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych
Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza
W poprzednich artykułach z tego cyklu nieco nadużyłem jednego, ważnego pojęcia. Nazwałem ten cykl „Mitologia kananejska”, tymczasem w kolejnych artykułach uważny czytelnik z pewnością dostrzegł, że… nie napotkał żadnych mitów. Były imiona bogów, ich funkcje, wspomnienia epigraficzne, ikonografia, szkalujące ich opowieści biblijne.
W poprzednim artykule wspomniałem o tym, że Qaus, bóg Edomu, nie tylko nigdy nie był w Biblii krytykowany, ale też ani razu nie został wspomniany – i to mimo tego, że bogowie innych sąsiadów Izraela przewijają się kilkakrotnie. Kiedy zaś mowa
Na południe od ziem Izraela i Judy rozciągał się inny kraj: bardziej pustynny, mniej życzliwy dla ludzi. Znaczną jego część stanowiła sławna pustynia Negew. To tu miał osiedlić się brat bliźniak Izraela, Ezaw, eponim twardego ludu Edomu. Nazwa tej krainy, “czerwony”, odnosi się
Filistyni osiedlili się w Palestynie pod koniec XIII wieku p.n.e., na fali najazdów tzw. Ludów Morza. Wtedy to zakończyła się pewna epoka w historii ówczesnego świata; niemal powszechna katastrofa dotknęła większość wielkich bliskowschodnich cywilizacji. Wielkie imperium Hetytów upadło, aby nigdy już więcej nie
Ammonici byli sąsiadami Izraela zza Jordanu i Moabu od północy, żyjącymi na pasie dość urodzajnej i otwartej przestrzeni między Rzeką a pustynią. Ich plemienne państwo rozkwitało mniej więcej w latach 1000-500 p.n.e., i współdzieliło wiele elementów wspólnych z innymi krajami ówczesnego starożytnego Lewantu. Dotyczyło to zwłaszcza tamtejszej religii.
Rozpoczynam cykl artykułów o mitologii Kanaanu nie od najpopularniejszego jej aspektu, czyli tekstów religijnych z Ugarit, ale od boskiego sąsiada Jahwe, patrona Moabitów i jednego z najczęściej wspominanych bogów Starego Testamentu. Czemu? Jahwe i Kemosz są jakby dwoma braćmi – jakby, podkreślam, aby nikt nie
Ostatnim z wielkich utworów ugaryckich jest epos o Aqhacie: walecznym, choć niezbyt roztropnym synu króla Danela (już na wstępie: Danela, nie Daniela). To burzliwa opowieść o namiętnościach, chorobliwej żądzy, młodzieńczej pochopności, miłości rodzinnej i zemście. Powraca w nim temat znany z Kereta i z Biblii, czyli ból bezdzietności.
Kolejne dwa sławne utwory Ilimilku w mniejszym stopniu dotyczą bogów, a w znacznie większym śmiertelnych królów. To eposy o Kerecie i Danelu, monarchach zmagających się z tym samym problemem, bardzo zresztą biblijnym: problemem bezdzietności. Był to bardzo ważny motyw w kananejskiej wyobraźni, skoro odziedziczyła go również
Ostatni epizod Cyklu Baala stanowi zwieńczenie burzliwej historii boga z góry Safon. Baal Hadad, reprezentujący życie, ściera się tutaj z pierworodnym synem Ela, władcą śmierci o imieniu Mot. Jak wspomniałem pod koniec ostatniego artykułu, trzecia część Cyklu jest bardzo niekompletna. Brakuje ogromnych
Druga część Cyklu Baala jest znacznie lepiej zachowana niż pierwsza. Nie znaczy to, że nie ma w niej luk, dziur i uszkodzonych wersetów – są, ale w dużo mniejszej ilości. Narracja tej części jest dużo lepiej zrozumiała, motywacje postaci dość jasne (może poza
W poprzednich artykułach z tego cyklu nieco nadużyłem jednego, ważnego pojęcia. Nazwałem ten cykl „Mitologia kananejska”, tymczasem w kolejnych artykułach uważny czytelnik z pewnością dostrzegł, że… nie napotkał żadnych mitów. Były imiona bogów, ich funkcje, wspomnienia epigraficzne, ikonografia, szkalujące ich opowieści biblijne.
W poprzednim artykule wspomniałem o tym, że Qaus, bóg Edomu, nie tylko nigdy nie był w Biblii krytykowany, ale też ani razu nie został wspomniany – i to mimo tego, że bogowie innych sąsiadów Izraela przewijają się kilkakrotnie. Kiedy zaś mowa
Na południe od ziem Izraela i Judy rozciągał się inny kraj: bardziej pustynny, mniej życzliwy dla ludzi. Znaczną jego część stanowiła sławna pustynia Negew. To tu miał osiedlić się brat bliźniak Izraela, Ezaw, eponim twardego ludu Edomu. Nazwa tej krainy, “czerwony”, odnosi się
Filistyni osiedlili się w Palestynie pod koniec XIII wieku p.n.e., na fali najazdów tzw. Ludów Morza. Wtedy to zakończyła się pewna epoka w historii ówczesnego świata; niemal powszechna katastrofa dotknęła większość wielkich bliskowschodnich cywilizacji. Wielkie imperium Hetytów upadło, aby nigdy już więcej nie
Ammonici byli sąsiadami Izraela zza Jordanu i Moabu od północy, żyjącymi na pasie dość urodzajnej i otwartej przestrzeni między Rzeką a pustynią. Ich plemienne państwo rozkwitało mniej więcej w latach 1000-500 p.n.e., i współdzieliło wiele elementów wspólnych z innymi krajami ówczesnego starożytnego Lewantu. Dotyczyło to zwłaszcza tamtejszej religii.
Rozpoczynam cykl artykułów o mitologii Kanaanu nie od najpopularniejszego jej aspektu, czyli tekstów religijnych z Ugarit, ale od boskiego sąsiada Jahwe, patrona Moabitów i jednego z najczęściej wspominanych bogów Starego Testamentu. Czemu? Jahwe i Kemosz są jakby dwoma braćmi – jakby, podkreślam, aby nikt nie
Napisaliśmy dotychczas
Krótko o nas
Testimonia to blog poświęcony tematyce biblijnej oraz historii i literaturze wczesnego chrześcijaństwa w oparciu o metodę historyczno-krytyczną. Naszym celem jest popularyzacja wiedzy uczonych badaczy.
© 2021 Testimonia.pl | Polityka Prywatności