Kolejna część cyklu o Apokalipsie Zwierząt kontynuuje historię biblijną, opowiedzianą w postaci symbolicznej. Narracja co do zasady trzyma się fabuły znanej z ksiąg świętych, toteż nie będę się skupiał na omawianiu każdego szczegółu; większość Czytelników z pewnością rozpozna znajome motywy czy figury, kodowane w zwierzęcych
Po długim (może zbyt długim) okresie przestoju powracamy do 1 Księgi Henocha. O ile poprzednie artykuły tego cyklu omawiały pierwszą jej część, nazywaną Księgą Czuwających, o tyle w tym i kolejnym artykule przeniosę uwagę Czytelników na inną partię 1Hen: Apokalipsę Zwierząt, czyli rozdziały
Ostatnia część Mitologii Kananejskiej poświęcona mitom Fenicjan łączy wątki, jakie mieliśmy okazję poznać przez kilka wcześniejszych artykułów, począwszy od historii opisanych w ugaryckim Cyklu Baala. W Historii fenickiej Filona z Byblos spotykają się postacie, o których już mówiliśmy kilkakrotnie, i tworzą spójną, wyjątkową wersję mitycznych
Kolejna partia Historii fenickiej cytowana jest przez Euzebiusza w 807,19-809,12. Sanchuniaton/Filon z Byblos wprowadzają w niej pierwsze drzewo genealogiczne, którego członkowie w ich euhemerystycznej interpretacji historii mitycznej byli jedynie wybitnymi ludźmi. Chociaż autor (któryś z nich) się stara, nie wszędzie jednak udaje się mu ukryć
Doczekaliśmy się wreszcie Sanchuniatona: wielkiej syntezy mitologii fenickiej; jedynej takiej, jaka przetrwała do naszych czasów. Ta opowieść będzie mówiła o bogach nowych i o bogach dobrze nam znanych z poprzednich części tego cyklu. Znajdziemy się znów w Tyrze, w Byblos, w Sydonie. Poznamy ziemskich bohaterów i okrutnych niebian,
W poprzednim artykule poznaliśmy królewską parę „fenickiego panteonu”: Baala Niebios oraz Astarte. Piszę „fenicki panteon” w cudzysłowie, bo trudno mówić o istnieniu jakiejś sformalizowanej grupy bogów, związanej więziami mitycznych zależności. W tym artykule, dla odmiany, rzeczywiście sięgniemy do fenickich mitów
Już Homer zna i identyfikuje Fenicjan jako odrębną nację, kiedy pisze w Iliadzie 23.740-745: Teraz dla szybkobiegaczy Pelida wyznaczył nagrody –Krater ze srebra wykuty, który sześć miar mógł pomieścićW sobie, a piękną robotą przewyższał, co kiedykolwiekByło na świecie; sydońscy mistrzowie
Kontynuując cykl artykułów o Etiopskim Henochu, chcę poruszyć tutaj temat pochodzenia tej księgi: mianowicie przedstawić Czytelnikom argumenty przemawiające za tym, że ta właśnie księga, jak również inne, pokrewne jej pisma żydowskie epoki hellenistycznej, powstały na Północy: w Galilei lub jej
W kilku poprzednich artykułach przybliżyłem Czytelnikowi główne teksty epickie ze starożytnego miasta Ugarit. Były to: cykl Baala, epos o Kerecie, epos o Aqhacie. Te trzy najdłuższe i najlepiej zachowane teksty pokazały nam dramaty boskiego świata z Kanaanu epoki brązu. Poznaliśmy głównych bohaterów panteonu: ojca
Gdzieś pomiędzy końcem trzeciego a początkiem pierwszego wieku p.n.e. pewien żydowski intelektualista imieniem Ezechiel stworzył hellenistyczny dramat o dramatycznych wydarzeniach z przeszłości swojego ludu. Napisał go prawdopodobnie w Aleksandrii, ówczesnym centrum żydowskiego życia kulturalnego. Utwór nazywał się Eksagoge, czyli Wyprowadzenie. Opowiadał
Kolejna część cyklu o Apokalipsie Zwierząt kontynuuje historię biblijną, opowiedzianą w postaci symbolicznej. Narracja co do zasady trzyma się fabuły znanej z ksiąg świętych, toteż nie będę się skupiał na omawianiu każdego szczegółu; większość Czytelników z pewnością rozpozna znajome motywy czy figury, kodowane w zwierzęcych
Po długim (może zbyt długim) okresie przestoju powracamy do 1 Księgi Henocha. O ile poprzednie artykuły tego cyklu omawiały pierwszą jej część, nazywaną Księgą Czuwających, o tyle w tym i kolejnym artykule przeniosę uwagę Czytelników na inną partię 1Hen: Apokalipsę Zwierząt, czyli rozdziały
Ostatnia część Mitologii Kananejskiej poświęcona mitom Fenicjan łączy wątki, jakie mieliśmy okazję poznać przez kilka wcześniejszych artykułów, począwszy od historii opisanych w ugaryckim Cyklu Baala. W Historii fenickiej Filona z Byblos spotykają się postacie, o których już mówiliśmy kilkakrotnie, i tworzą spójną, wyjątkową wersję mitycznych
Kolejna partia Historii fenickiej cytowana jest przez Euzebiusza w 807,19-809,12. Sanchuniaton/Filon z Byblos wprowadzają w niej pierwsze drzewo genealogiczne, którego członkowie w ich euhemerystycznej interpretacji historii mitycznej byli jedynie wybitnymi ludźmi. Chociaż autor (któryś z nich) się stara, nie wszędzie jednak udaje się mu ukryć
Doczekaliśmy się wreszcie Sanchuniatona: wielkiej syntezy mitologii fenickiej; jedynej takiej, jaka przetrwała do naszych czasów. Ta opowieść będzie mówiła o bogach nowych i o bogach dobrze nam znanych z poprzednich części tego cyklu. Znajdziemy się znów w Tyrze, w Byblos, w Sydonie. Poznamy ziemskich bohaterów i okrutnych niebian,
W poprzednim artykule poznaliśmy królewską parę „fenickiego panteonu”: Baala Niebios oraz Astarte. Piszę „fenicki panteon” w cudzysłowie, bo trudno mówić o istnieniu jakiejś sformalizowanej grupy bogów, związanej więziami mitycznych zależności. W tym artykule, dla odmiany, rzeczywiście sięgniemy do fenickich mitów
Już Homer zna i identyfikuje Fenicjan jako odrębną nację, kiedy pisze w Iliadzie 23.740-745: Teraz dla szybkobiegaczy Pelida wyznaczył nagrody –Krater ze srebra wykuty, który sześć miar mógł pomieścićW sobie, a piękną robotą przewyższał, co kiedykolwiekByło na świecie; sydońscy mistrzowie
Kontynuując cykl artykułów o Etiopskim Henochu, chcę poruszyć tutaj temat pochodzenia tej księgi: mianowicie przedstawić Czytelnikom argumenty przemawiające za tym, że ta właśnie księga, jak również inne, pokrewne jej pisma żydowskie epoki hellenistycznej, powstały na Północy: w Galilei lub jej
W kilku poprzednich artykułach przybliżyłem Czytelnikowi główne teksty epickie ze starożytnego miasta Ugarit. Były to: cykl Baala, epos o Kerecie, epos o Aqhacie. Te trzy najdłuższe i najlepiej zachowane teksty pokazały nam dramaty boskiego świata z Kanaanu epoki brązu. Poznaliśmy głównych bohaterów panteonu: ojca
Gdzieś pomiędzy końcem trzeciego a początkiem pierwszego wieku p.n.e. pewien żydowski intelektualista imieniem Ezechiel stworzył hellenistyczny dramat o dramatycznych wydarzeniach z przeszłości swojego ludu. Napisał go prawdopodobnie w Aleksandrii, ówczesnym centrum żydowskiego życia kulturalnego. Utwór nazywał się Eksagoge, czyli Wyprowadzenie. Opowiadał
Napisaliśmy dotychczas
Krótko o nas
Testimonia to blog poświęcony tematyce biblijnej oraz historii i literaturze wczesnego chrześcijaństwa w oparciu o metodę historyczno-krytyczną. Naszym celem jest popularyzacja wiedzy uczonych badaczy.
© 2021 Testimonia.pl | Polityka Prywatności